ปลาค็อดมรดกการทำอาหารอันยาวนานของโปรตุเกส

อาหารบาคาเลาของเปสโซเป็นเพียงหนึ่งในวิวัฒนาการล่าสุดของมรดกการทำอาหารอันยาวนานที่ห่อหุ้มด้วยประวัติศาสตร์หลายศตวรรษซึ่งไม่ค่อยมีใครรู้จักนอกประเทศ เริ่มต้นตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 14 เมื่อกองทัพเรือโปรตุเกสพบว่าปลาแห้งและปลาเค็มสามารถเก็บไว้ได้นานหลายปี ทำให้เป็นอาหารที่สมบูรณ์แบบสำหรับการเดินทางในมหาสมุทรอันยาวนาน

ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1500 ระหว่างการสำรวจทางทะเลของโปรตุเกสและตามล่าหาชายฝั่งของอินเดีย พวกเขาสะดุดข้ามน่านน้ำที่อุดมด้วยปลาค็อดรอบๆ แคนาดาและกรีนแลนด์ การค้นพบครั้งสำคัญที่เริ่มต้นการตกปลาค็อดของโปรตุเกส แต่ในศตวรรษที่ 16 ชาวประมงโปรตุเกสถูกฝรั่งเศสและอังกฤษขับไล่ออกไป ในศตวรรษต่อมา โปรตุเกสต้องพึ่งพาอังกฤษอย่างมากในฐานะผู้ส่งออกปลาคอดหลัก และในช่วงทศวรรษที่ 1800 วัตถุดิบดังกล่าวก็เป็นสิ่งที่ชนชั้นสูงชื่นชอบเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ความนิยมของปลาคอดได้ขยายออกไปในศตวรรษที่ 20 ในช่วงรัชสมัยของเผด็จการชาวโปรตุเกส António de Oliveira Salazar ซึ่งต้องการนำปลาคอดกลับบ้าน “แคมเปญปลาคอด” ของเขาที่เปิดตัวในปี พ.ศ. 2477 มีเป้าหมายเพื่อจุดประกายอุตสาหกรรมประมง (และตากแห้ง) ของโปรตุเกส และกำหนดให้ปลาคอดเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติ ชาวประมงโปรตุเกสหลายพันคนถูกส่งไปยังแคนาดาและกรีนแลนด์เพื่อจับปลาค้อด โดยบางคนนำกลับมาได้มากถึง 900 ตันต่อลำ